آبجی کوچیکه   و   داداش بزرگه   

 چندوقتیه که مخاطبای این وبلاگ به صفر رسیدن یا به عبارت دیگه کلآ ته کشیدن !چرا شو خودم میدونم و سعی میکنم اینو هم به خودم بقبولونم که .. مهم نیست !گرچه دوست دارم ردپایی از دوستام ببینم اینجا اما نمیتونم که خودمو دار بزنم هان؟!!

من این وبلاگ رو ۵سال پیش شروع کردم وبماند قبلش هم وبلاگ دیگه ای بود که معدوم شد ! الان تقریبا از دوستای اون زمانم کسی توی نت نمونده ! تک و توکی هم که موندن اونقدر جاافتادن وخواننده دارن که نیازی نیست به دوستای قدیمی سربزنن!گه گداری هم که میان فقط دوتا شکلک میذارن که اهان یعنی اومدیم بیا ! منم هرجابرم کامنت نمیذارم ! گرچه فکرنکنم هیچکس به اندازه من وبلاگ باز باشه. روزی ۲۰تا وبلاگ میرم و سیرتاپیازشون رو میخونم این تنها دلخوشی و تفریح منه اما اگه قرار باشه برای هرکدوم یه چیزی بنویسم و مثه خیلیا تعریف و قربون صدقه بیخود برم که مسلمآ نمیرسم ۳۰ -۲۰وب رو بخونم ! تجربه ثابت کرده تازه کاران که باهر نوشته جدید میرن خودی نشون میدن و برای دوستاشون کامنت میدن٬ گرچه .. منم برای دوستای جدید بیشتر کامنت میدم تا قدیمیا !قدیمیهایی که هیچ اثری ازشون نیست اینجا برام جذاب نیستن دیگه! میچرخم میخونم با ادمای جدید آشنا میشم و داستانهای زندگیشون رو میخونم تفاوتها .. زندگیها برام جالبن

پس: میام.. میخونم.. اینجا رو هم تا حالم خوبه تند تند آپ میکنم و بیخود منتظر نمیمونم تعداد نظرات ۱۰ تا و ۲۰ بشن هرکی ام اومد قربون قدمش